Piotrkowska fara zbudowana została w XIV wieku w czasach Kazimierza Wielkiego w stylu gotyckim. W 1467 roku dobudowano do niej kaplicę świętego Krzyża, w początkach XVI wieku wydłużono prezbiterium, w 1674 roku wzniesiono barokową kaplicę Matki Bożej Częstochowskiej.
Piotrkowska fara jest budowlą oszkarpowaną, z węższym i niższym prezbiterium zamkniętym wielobocznie. Od strony zachodniej do fasady świątyni przylega potężna siedmiokondygnacyjna wieża nakryta przed 1657 rokiem barokowym hełmem, ze strzelnicami, ostrołukowymi i półkolistymi oknami oraz kruchtą w przyziemiu. Cennym akcentem gotyckim jest schodkowy szczyt ze sterczynami na granicy nawy i prezbiterium. W nawie i prezbiterium przykuwają uwagę gwiaździste sklepienia, oddzielone ostrołukowo. W ołtarzu głównym z 1806 roku gotycki obraz „Zaśnięcie Najświętszej Marii Panny“ z około 1510 roku, namalowany temperą na desce przez Marcina Czarnego, ucznia Wita Stwosza. Uroczyste nabożeństwa w farze rozpoczynały w XV i XVI wieku zjazdy sejmów koronnych, a potem (do 1792 roku) inauguracje obrad Trybunału Koronnego. Przy świątyni do lat 70. XIX wieku znajdował się najstarszy piotrkowski cmentarz grzebalny. W XV-XVIII stuleciu kościół był miejscem obrad Synodów Generalnych Kościoła Polskiego.
*****
Galeria zdjęć:
- Zdjęcie nr 1: Widok na wieżę Bazyliki Mniejszej.
*****
Galeria zdjęć:
- Zdjęcie nr 1: Widok na wieżę Bazyliki Mniejszej.
Galeria artykułu
